Αντιμετώπιση αρνητικών συνεπειών της διαφήμισης

Με θέμα «Πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές συνέπειες της διαφήμισης» να γράψετε ένα άρθρο (500-600 λέξεις) που θα δημοσιευτεί σε περιοδικό της Πανελλήνιας Ένωσης Καταναλωτών.

_________________________________________________________________

Τρόποι αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών της διαφήμισης:

Το άτομο/οι πολίτες

§        Συνειδητοποίηση των αρνητικών συνεπειών της διαφήμισης, δηλαδή του ότι συμβάλλει στην καλλιέργεια ενός πνεύματος υλικού ευδαιμονισμού, διευρύνοντας την καταναλωτική διάθεση του ανθρώπου.

§        Χρειάζεται μια νέα ιεράρχηση αξιών με την αποβολή του καταναλωτικού πνεύματος. Να μην ταυτίζεται το «έχειν» με το «είναι», να υπάρχουν άλλες προτεραιότητες και αξίες, να υπάρχει αντίσταση στην αποχαύνωση των διαφημίσεων.

Η παιδεία

Η παιδεία πρέπει να παίξει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων με πνευματική καλλιέργεια, αξίες και ιδανικά. Η παιδεία με αυτόν τον τρόπο θα γίνει ο «αμυντικός μηχανισμός» που θα αντιμετωπίσει κριτικά τις διαφημιστικές προσταγές.

Η πολιτεία/το κράτος

Η πολιτεία πρέπει να παρεμβαίνει ρυθμιστικά (κρατική παρέμβαση) καθορίζοντας κανόνες και θεσμικά/θεμιτά πλαίσια στο περιεχόμενο και στα μέσα της διαφήμισης. Απαιτείται ένας κώδικας δεοντολογίας στη λειτουργία της.

Οι φορείς της διαφήμισης

Οι φορείς της διαφήμισης επιβάλλεται να σέβονται τη διαφημιστική δεοντολογία. Να σέβονται την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα του καταναλωτή. Να μην παραπλανούν και παραπληροφορούν τους καταναλωτές/πολίτες.

Κείμενο μαθήτριας γραμμένο στην τάξη: 

«Ο ανταγωνισμός κάνει τα προϊόντα καλύτερα και τους ανθρώπους χειρότερους» είπε ένας συγγραφέας. Και πράγματι, σήμερα όχι μόνον ο ανταγωνισμός αυτός εξακολουθεί να φθείρει τον άνθρωπο, αλλά και επίσης όλη η διαφήμιση που γίνεται προκειμένου να πουληθεί το όποιο αγαθό, έχει πλέον πάρει τις διαστάσεις προπαγάνδας. Η διαφήμιση είναι πλέον κομμάτι της ζωής μας εξαιτίας της λογικής του «καταναλώνω άρα υπάρχω».  Πέρα όμως από τις πολύχρωμες αφίσες ή τα διασκεδαστικά σποτάκια όπου όλοι οι άνθρωποι δείχνουν να είναι χαρούμενοι, οι συνέπειες που έχει σε μας αυτή η πληθώρα διαφημιστικών μηνυμάτων και εικόνων είναι πολύ πιο μαύρες. […]

          Ως άτομα, όσο και ως κοινωνία, το να μένουμε αδιάφοροι μπροστά στη δικτατορία αυτή είναι αφ’ ενός συνθηκολόγηση για την αλλοτρίωση του ανθρώπινου ήθους και αφ’ ετέρου ανοχή μπροστά σε μια ολοφάνερη παραβίαση της ατομικής ελευθερίας. Ως κοινωνία, εν ονόματι της κοινωνικής πρόνοιας, πρέπει να ληφθούν μέτρα ώστε να περιοριστεί η δύναμη της επιρροής που έχει η διαφήμιση. Κατ’ αρχάς να διατίθενται λιγότερα χρήματα και λιγότεροι χώροι για αυτήν, ώστε να πάψει να είναι μόνιμο κομμάτι του σκηνικού, σαν κάτι το ανώδυνο και τελείως φυσιολογικό.

          Δεύτερον, πρέπει οπωσδήποτε να μπουν κάποια όρια και να ελέγχεται καλύτερα σε τι προσβλέπει η κάθε διαφήμιση. Να λογοκριθούν δηλαδή οι υπερβολικά τολμηρές διαφημίσεις για την προστασία των παιδιών ή αυτές που αποσκοπούν να περάσουν και άλλα μηνύματα (ρατσιστικά, πολιτικά, θρησκευτικά κλπ), Τη μεγαλύτερη όμως προσπάθεια ώστε να ξεθρονιάσουμε τη θεά διαφήμιση, πρέπει να καταβάλλει ο καθένας μας ως άτομο. Να είμαστε προπαντός, ενεργητικοί και όχι παθητικοί μπροστά στη διαφήμιση. Να παραμένουμε τα «σκεπτόμενα όντα» που (υποτίθεται ότι) είμαστε, να καλλιεργήσουμε την ιδέα ότι ως άνθρωποι δεν αξίζει να πέσουμε στον καταναλωτισμό. Είναι καθήκον μας να υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας στην ατομικότητα. Κανείς δε δικαιούται να μας αναγκάζει να ενεργούμε ή να σκεφτούμε όπως εξυπηρετείται το συμφέρον του. Το σημαντικότερο όμως μάλλον είναι να διώξουμε μια και καλή τα στερεότυπα που μας έχουν  περάσει και προπαντός την ιδέα ότι την ευτυχία μπορούμε να την αγοράσουμε, να την κατέχουμε έτσι απλά όπως έχουμε κάποιο αντικείμενο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όποτε θέλουμε, να την επιδεικνύουμε, να την εμπορευματοποιούμε και να την προβάλλουμε ως προϋπόθεση sine qua non, μιας πετυχημένης ζωής.

Είναι βέβαια ουτοπικό να πιστεύουμε ότι αρκεί να γνωρίζουμε όλοι τις αρνητικές συνέπειες που έχει πάνω μας η διαφήμιση και να μπορούμε να δράσουμε ούτως ώστε να επανορθώσουμε. Κάτι τέτοιο απαιτεί μεγάλη ωριμότητα, συλλογική και ατομική. Αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση θα ήταν η αφύπνιση του ήθους του ανθρώπου, με την αγνότερη έννοια της λέξης.