Με τον πολιτικό λόγο
ο πομπός επιθυμεί
να πείσει το δέκτη
να πάρει κάποιες αποφάσεις ή
να προβεί σε κάποια ενέργεια.
Ο δέκτης πρέπει να πεισθεί
ότι η απόφαση του είναι σύμφωνη
με τα δικά του προσωπικά συμφέροντα
και με τα συμφέροντα του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου στο οποίο ανήκει.
ο πολιτικός λόγος
χαρακτηρίζεται βέβαια από
λογική επιχειρηματολογία,
αλλά συχνά χαρακτηρίζεται και από
έντονη συναισθηματική
φόρτιση
και από ρητορεία.
ο πολιτικός λόγος συνδέεται με την εξουσία
ορισμένες φορές
στοχεύει στην παραπλάνηση
ή στον εκφοβισμό του ακροατηρίου,
έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η άκριτη αποδοχή από το δέκτη (ακροατήριο) των σκοπών και των αποφάσεων του πομπού.
Τότε
η αποδεικτική ισχύς των επιχειρημάτων αντικαθίσταται από αυταπόδεικτες έννοιες ή
από λέξεις με τέτοια ηθική διάσταση
("έθνος", "λαός", "εθνική σωτηρία" κτλ.),
που εμποδίζουν το λογικό έλεγχο
και παγιδεύουν το δέκτη.
Όταν ο πολιτικός λόγος παίρνει αυτή τη μορφή, με την παραποίηση των εννοιών και τη στρέβλωση των αξιών, γίνεται προπαγάνδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου